Na een lange vlucht over een eindeloze oceaan vlogen we over Nieuw-Caledonie. Vervolgens komt Cape Reinga, de noordkaap van Nieuw-Zeeland in zicht. Het is onmiddellijk duidelijk waarom de Maori's Nieuw-Zeeland 'het land van de lange witte wolk' (Aotearoa) noemen: een lange wolk hangt precies boven de landtong. We vliegen aan de oostkant van de kaap naar het zuidoosten.
Er wordt een voorlichtingsfilmpje vertoond over de douane van Nieuw-Zeeland. Er worden allerlei waarschuwingen gegeven voor zaken die het land niet in mogen. Dan wordt er meegedeeld dat de hele cabine ondergesprayed wordt. Mensen met contactlenzen wordt aangeraden om hun ogen te sluiten. Daar gaat mijn mooie uitzicht. Het betreft een onschadelijk gif dat door de WHO goedgekeurd is. Het zal allemaal wel; als het onschadelijk is dan heeft het ook geen nut.
Na een paar minuten doe ik voorzichtig mijn ogen weer open. We vliegen over allerlei kleine eilandjes in de Hauraki golf.
Na de landing loop ik naar de rode uitgang: trekking schoenen moet je aangeven. De douanier stelt wat vragen over wat ik in Taiwan gedaan had. Ik moet de onderkant van mijn schoenen laten zien en mag doorlopen. Welmoed en Aleid staan mij op te wachten en ik zie ze meteen. Als we naar buiten lopen valt me op hoe ongelooflijk fel het zonlicht is. En vergeleken met Taipei is de lucht schoner en zijn de wegen rustiger. We rijden richting Milford. Onderweg vertelt Welmoed over Nieuw-Zeeland en over hun leven daar. Ze stelt voor om de volgende dag naar het Chinese lantaarnfestival te gaan. Dat komt me bekend voor van een paar dagen terug ;)
Na een uur komen we aan bij hun huis in Milford. Ik ga zitten. Welmoed gaat boodschappen doen. Even later komt Marc thuis.
volgende
